SAWLÎQMAN QAL TATARLÎQ

SAWLÎQMAN QAL TATARLÎQ

 Sawlîqman qal Tatarlîq, men ketemen cenkke,
Atîmîn başî aylandî ahret betke.
Senîn uşîn yaşadîm, sensîz olsem,
Bîlmem qatîp kîrermen boş cennetke.

Audarîlgan altawlar, tamular taşqan,
Bo îşlerge bîz tuwîl, melekler şaşqan.
Hîrpalangan menlîkler,qorlangan qîzlar,
Balasîn taşlap anaylar şollerge qaşqan.

Artîma baqsam aq omur, aldîmda olum,
Kop uzamaz belliymen qarangî colum.
Qarşambadan qawetmiy, qolgeden urkmiy,
Son nefeste Tatar dep uzanîr qolîm.

 Numan Şelebî Cihan, Akmescît (Simferopol), 1914/1915